Na enkele vruchtbare planningsmeetings hadden we afgesproken om 6u aan het Lukoil tankstation in Rumst. Met 12 klievers zetten we koers naar camping Le Prés Bas in Chambon-sur-Lac, een deelgemeente van Murol. Goed voor een autorit van 800km en een kleine 8u rijden.
De laatste dagen voor vertrek was de weersvoorspelling gekanteld van kletsnat naar bloedheet. Was dat wel te vertrouwen? De onzekerheid was te zien aan de grootte van de koffers wielerkledij!
Kort na aankomst in Murol werden we echter door de weergoden getrakteerd op een tropische regendouche maar na regen komt zonneschijn, veel zonneschijn en het zou de rest van de week al zonneschijn zijn wat de klok sloeg.
Rond het Lac Chambon zagen we bij aankomst een heleboel peperdure stalen rossen afgemonteerd met ligsturen en flitsende looppantoffels. We waren duidelijk niet de enige afgetrainde beren in het dorp.
Zaterdag zijn we dan ook opgestaan met veel ambiance. De lokale MC en zijn DJ compagnon hadden duidelijk geen nood aan een dagje uitslapen. Om 8u stipt (want er zijn nog zekerheden in het leven aldus Patrick) was het ook voor alle Klievers tijd voor een stevig ontbijt voorzien door de vroege vogels. Om 9u30 (de volgende zekerheid) stonden alle klievers afgestoft, opgeblonken en strak in het lycrapak klaar voor de start van de 1e rit! In de eerste 50m werden we al luidkeels aangemoedigd door de lokale bevolking die massaal stond te supporteren voor de Klievers in Murol… of was het voor de triatleten met wie we duidelijk de eerste meters van onze rit deelden? Het werd een prachtige openingsrit! Dat we niet teveel vlak gingen rijden, daar hadden we ons bij aankomst reeds bij neergelegd. We starten dan ook met een mooie gelijkmatige beklimming naar de hoogvlakte waar we een koffie nuttigden in de lokale Cabane. Nadien zetten we koers naar het pittoreske Besse voor de lunch! Onderweg brak het peloton even in 2 stukken wanneer de achterhoede werd opgeschrikt door een bende koeien die de baan innamen op weg naar een andere wei. Ook dat is het leven in de Auvergne! Na de hergroepering volgde nog wat zwaar klimwerk waarna we werden beloond met een lange afdaling naar Murol waar een stel goudgele pretpalen ons opwachtten in de lokale kroeg! Bij terugkomst werden we weer luid aangemoedigd door de lokale bevolking die ook nu weer rijen dik stond te supporteren! De Klievers in de Auvergne, het bleek een ware attractie!
De temperaturen waren intussen fel gestegen en een de echte beren onder ons namen snel een duik in het meer ter afkoeling!
Het gekende ochtendstramien herhaalde zich op dag 2. Vandaag stond er een ritje ‘vers le Puy the Dôme’ op de planning! Bij aanvang voelde ‘de coach’ Mario zich prima en hij zette zich aan kop voor de openingsklim. Welk geheim ingrediënt er in de coach / topchef Mario zijn courgettensoep zat, daar hebben we nog steeds het raden naar maar het was duidelijk iets straf want het ging razendsnel vooruit op die eerste klim en in de achterhoede kraakte en piepte de benen! De coach moest dan ook stevig op de rem gaan staan om iedereen aan boord te houden. Rittenregisseur Ben Heyninck had er een pittige rit van gemaakt richting de voet van Col de Ceyssat. Deze col met top op 1078m hoogte vormt de aanloop naar de Puy de Dôme! Op de top vond een hergroepering plaats en samen vlogen we met een rotvaart naar beneden op zoek naar een geschikte locatie voor een eerste koffiestop! De thermometer gaf intussen 35°C aan! Hoog tijd om de bidons te vullen! Wat nog volgde was een lange, prachtige gelijkmatige maar laaaange klim naar de Col de Guery (1268m). Door de warmte was het afzien en genieten te gelijk. Op de top was het tijd voor een eerste groepsfoto en wat persoonlijke portretten door huisfotograaf Ben. Na een kort licht dalende strook kwamen we aan de voet van de Col De Croix Morrand, de laatste helling van de dag met de top op 1401m. Er stond ook hier geen maat op klimgeiten Guido en Yves. Ook Ben had pannenkoeken geroken en vloog naar boven op de slotklim! Aankomen op de Col de Croix Morrand was geen straf! Er wachtte daar een heerlijk terras op ons! We verjoegen er een peloton afgetrainde miliciens van den Armée de France en genoten op het terras van de zon, de vergezichten en de lokale hopbrouwsels! Met enkel nog de afdaling langs chateau de Murol op het programma zat deze geweldige rit er dan ook bijna op!
Dag 3: Na twee pittige dagen was het vandaag tijd voor een ‘straffe koffieritje’. Dat staat in
de Auvergne gelijk aan een beetje minder afzien. We zetten koers naar Saint
Nectaire alwaar de lokale specialiteit, een heerlijke kaas, gemaakt en gerijpt
wordt. Ludo had superbenen vandaag en op de eerste klim die naam waardig waren
we getuige van een poging van de Ludo om de bolletjestrui te bemachtigen. Met zijn nieuwe Garmin als compagnon was er duidelijk meer geloof in eigen benen vandaag! Marc en Mario hadden besloten om het ritje te skippen en enkel voor de koffie te gaan vandaag. Ze beloofden in tussentijd de voorraad aan te vullen en het diner te voorzien. Een gebaar door alle aanwezigen geapprecieerd aangezien er de voorbije dagen al best wat geestrijke drank verdampt was. 
Even was er paniek wanneer we op de top van de tweede helling van de dag in de verte een stevige rookpluim
zagen opstijgen uit de richting van onze verblijfplaats. Voor de zekerheid belden we even naar M&M om hen eraan te herinneren dat ze tijdig in de potten moesten roeren. Of M&M opnieuw zijn begonnen aan de saus of het toch één van de buurvrouwen was die minder bedreven was in de keuken zullen we helaas nooit weten maar wat we wel weten is dat de spaghetti heerlijk smaakte
na alweer een dag in het zadel!
Dag 4: Vandaag stond een rit van Marc N. op het programma, wederom een prachtige rit. Beginnen deden we met een lange openingsklim richting Besse! De eerste vier musketiers Wim, Yves, Piet en Guido volgden braaf het parcours en verloren liters zweet op het pittigste stuk van de klim met percentages tot 15%! De achterhoede was wat leper (verstandiger) en koos een iets minder steil alternatief. Aan het einde van deze eerste klim volgde een kennismaking met Lac Pavin, een prachtig bergmeer met helblauw water! Na de klim reden we enkele kilometers op een mooie hoogvlakte waar we in de schaduw van een mooi kerkje genoten van een lekker bakje troost. We zetten verder koers richting La Tour D’Auvergne op zoek naar een lekkere lunch… Het bleek een matig succes. Patrick had in zijn beste Frans een plekje proberen veroveren in het enige deftige etablissement van het dorp maar de lokale bevolking was duidelijk niet gevoelig aan Patje zijn charmes. We verorberden dan maar de laatste koffiekoeken van de lokale bakker, die in zijn zaak duidelijk met een wespennest zat, op het terras van de dorpskroeg zonder toiletten. U leest het goed, voor het lozen van overtollige lichaamssappen werden we doorverwezen naar de openbare toiletten van het dorp, 50m verder. Toen we gezwind terug op onze fiets sprongen verschoot de cafébazin danig van ons atletisch vermogen en viel ze pardoes ten gronde. Eén van de lokale drinkeb(r)oers, niet degene die net met zijn tractor was toegekomen, wou ons doen geloven dat een overmatig proeven van eigen verkoopwaar aan de basis lag van haar val. Wat de waarheid ook moge zijn, wij begonnen aan de val die Marc opzette in onze rit. Een stevige beklimming van 5 km richting La Stèle, een afdaling richting Mont-Dore en de tweede beklimming van de Col de La Croix Morrand. Deze keer de volle klim vanuit Mont-Dore. We vierden deze mooi rit met een groepsfoto op de top! #Samen (bergen over)winnen! De geweldige afdaling en het terrasje aan het meer maakte deze topdag weer af!
Dag 5: Tijd voor de koninginnenrit! De opeenvolging van ritten kroop in de kleren en toppers Marc, Mario en Ben verkozen vandaag een toeristisch bezoek aan de Puy de Dôme. Piet die deze rit had opgesteld wist duidelijk wat er ging komen en verkoos ook een tweede maal het koffieritje van dag 3 te rijden vandaag. De overige 8 klievers begonnen vol goede moed aan de rit van (wat later zou blijken, ‘die had ons goed bij ons) Pietje’. De rit begon heerlijk. 30 schaduwrijke kilometers in dalende lijn. Genieten uit onwetendheid van wat zou komen was het! Snel werden we slimmer. De Col Croix de Gardes wachtte op ons. Een pittige beklimming met stijgingspercentages tot 11%. Yves en Ludo begonnen zeer sterk aan de klim maar maakte een parcoursfoutje. De teleurstelling toen ze Frank en Wim, die de GPX correct volgden, opeens terug voor hun zagen rijden was groot. We zetten onze weg verder rond Issoire op zoek naar een geschikte plek voor de lunch en om onze bidons te vullen op deze bloedhete dag. In de schaduw was het vandaag zeker 36°C! Het was een teleurstellende zoektocht… kilometers lang het grote niets… Uiteindelijk toch maar een ommetje gemaakt naar een kroeg met cola en koffie maar zonder lunch… Wat volgde was een lange klim van 15km door het prachtige decors van de Auvergne. Hier maakten we kennis met sluipschutter Johan die uit het niets achter je verschijnt en even snel verdwijnt uit het zicht voor je. Een echte moraaldoder Boven op de klim bleken niet alleen alle bidons leeg maar ook de meeste benen. Guido die de voorbije dagen steevast in de kopgroep te vinden was, had het knap lastig vandaag! De klim van 15km werd gevolgd door een korte afdaling en stevige kuitenbijter waar Patje buitenblad een demonstratie gaf van zijn bovennatuurlijke krachten. Hierna volgde een langere klim richting Compains. Eindelijk een dorp met water!!! Gedaan met rantsoeneren! Na een korte onderhandeling kregen we van een aantal lokale bewoners wat water (het leidingwater bevatte teveel chloor dan goed voor ons was volgens de brave man maar na 15 km zonder drank in een verstrengende hitte was dat geen overtuigend argument!). Guido kreeg het steeds lastiger en besloot af te haken in Compains. Taxi M&M to the rescue! De overige klievers, toen waren ze nog met 7, zetten koers naar Besse voor een welverdiende pint en dito afdaling naar Murol! Aan het meer volgden meerdere ‘opgewonden appelsapjes’, hydrateren begot!
’s Avonds genoten we van de wijn, gekozen door Jean, hij had duidelijk nog krachten over om rond te kijken en herkende op de kaart een fles van de wijnstreek waar we blijkbaar tijdens de rit gepasseerd waren.
Ik geef toe, ik heb vandaag gevloekt op God en klein peerke in dit prachtige landschap en ik was zeker niet alleen! Het gebrek aan horecafaciliteiten moet dringend opgelost worden in deze prachtige regio Genieten en afzien lagen zo contradictorisch dicht bij elkaar vandaag! Wat hou ik van het leven op de fiets!
Dag 6 : De laatste
dag in de Auvergne vandaag! Tijd voor een afsluitend koffieritje! We reden
vanuit Murol langs Chambon-Sur-Lac naar Lac Pavin. De weg lag echter bezaaid
met een aantal kuitenbijters met percentages met dubbele cijfers. Yves voelde
zich hier duidelijk in zijn sas! Het beetje parcourskennis van Piet, Wim, Yves
en Guido kwam hier van pas op de steilste stroken! We klommen naast het Lac De
Pavin naar een prachtig point-de-vue, legden dit vast op de gevoelige plaat
voor het nageslacht en zetten koers richting Besse voor een laatste lunchke! In
de namiddag werd genoten van het zwembad en werden de koffers ingeladen voor de
terugrit de dag nadien!
Moe maar voldaan
kropen we onder de wol.
Een dikke merci aan
alle aanwezige Klievers voor deze heerlijke trip!
De Auvergne, dat waren
6 prachtige ritten goed voor 494.13 kilometer, 8587 hoogtemeters en bijna
5500km zonder één platte band!
Met de klievers naar de Auvergne door de ogen Wim!
